Kavanozun İçinde - Bölüm 4

  

 Odanızdayken boş boş tavana bakıp durdunuz mu hiç? Bu aralar bende çok sık oluyor bu. Amaçsızca düşünüyorum. Neyi düşündüğümü de unutuyorum çoğu zaman. Saçma sapan anlamsız şeyler. Bir süre öyle duruyorum, sonra kendi kendime kararlar aldığımı sanıp bir anda vazgeçiyorum bu saçma hareketlerden. Her şeyi anlamlı yapmak zorunda hissediyorum ama aynı zamanda buna karşıyım biliyorsunuz. Yani yine çelişkiler içinde kavanozun içinde kıpırdayıp duruyorum. 

   Aslında kendimi yenilemeyi, yeni şeyler yapmayı çok severim. Bazen ruh halim hiçbir şeye izin vermiyor. Ben ruh halimle devamlı kavga ediyorum. Çoğu zaman birbirimizin sesini duymuyoruz bile. O söylüyor aynı anda ben de söylüyorum. Ne geçiyor elimize. Kocaman bir yorgunluk. Yorgunluktan sonra savaştan çıkmış gibi oluyorum. Yorgunluktan sonra diyorum ama hemen geçmiyor. Birkaç gün beni esir alıyor yorgunluk ve inat ediyor. Bırakmıyor beni. Ben de bırakması için çaba göstermiyorum. Öyle ya, suçu kendimde aramayı öğrenmem gerek. Ben izin vermesem olur mu bunlar? Tabii ki olmaz. O zaman niye böyle yapıyorum değil mi? Ben de bilmiyorum inanın. Yine cevapsız sorularımdan biri. Cevapsız soruları seviyorum sanırım, eğlenceli gelmeye başladı. Oyun gibi. Şimdi bu oyunu seviyorum ama labirentte ne zaman kaybolacağımı da merak etmiyor değilim. 

   Yapmak istediğim çok şey var. Bazen o kadar büyük düşüncelere dalıyorum ki, o düşünceler beni kontrol etmeye başlıyor. Hep derler ya ''büyük düşünün.''  Ben bu cümleyi yanlış mı anlıyorum acaba? Hayır hiç sanmıyorum. Belki de öyle sanmalıyım. Gördünüz mü? Beynim yine kelimelerle oynayıp benimle dalga geçiyor. Bugün istediği kadar dalga geçebilir, umursamayacağım. Ne hissettiğimi biliyorum, bu benim için önemli. Gerçi bazen hislerim de karışıyor ama alıştım ben onların karışmasına. 

   Biliyor musunuz? Kavanoz evim gibi oldu. İçine birkaç eşya mı yerleştirsem. Küçük, bana iyi gelen birkaç şey olabilir. Mesela elinde elma şekeri tutan minik oyuncak bebek biblo. Elma şekerini çok severim. Siz de sever misiniz? Belki sizi bir gün o bebekle tanıştırırım. Şimdi değil, daha sonra. Kavanozun içindeki dünyamı size yavaş yavaş tanıtmak istiyorum. Burası benim gezegenim. Bu gezegende canım ne isterse onu yapacağım. 

  Aslında bugün daha çok şey yazmak istiyordum ama birdenbire o isteğim kayboldu. Kavanozumun içinde yalnız kalmam ve uzaklaşmam gerek. Çok ara vererek yazdığımı biliyorum ama şu an çok sık yazacak kadar iyi hissetmiyorum. Kavanozumun kapağı hala açık, kapağı kapatmaya niyetim yok. Yanıma karadutlu kurabiyelerden aldım. Kurabiyelerin tadını çıkarmam gerek. 

 Yine sayfanın sonuna iki tane yüz çizdim. Günlük, Bölüm 4 yazdım. Defterin kapağını kapattım ve yine açık olan penceremde dışarıya baktım. Sonra yine odadan çıkmak üzere adımımı attım...

🎈Günlüğün üçüncü bölümünü okumak isterseniz tıklayabilirsiniz😊

     🎈Devam edecek😊

         🎈Görseli yapay zekayla oluşturdum😊