Uzun zaman oldu yazmayalı. Bir daha bu kadar ara vermemeliyim. Yazacaklarım birikiyor. Sonra unutuyorum. Bunu da yazmalıyım günlüğüme diyorum o anda. Sonra yok olup gidiyor. Beynimin içinde dans eden harfler kelimeleri oluşturduktan sonra benimle dalga geçer gibi yok oluyorlar. Evet evet yok oluyorlar. Size de oluyor mu? Bakmayın öyle. Yani sizin de kelimeleriniz kaybolup gidiyor mu? Yoksa bu sadece bana olan bir şey mi? Bazen birisine kızıyorum. Söyleyeceklerimi aklımda tutayım diyorum. Konuşurken o sinirle unutup gidiyorum. Birkaç saat sonra kendi kendime söyleniyorum. ''Bunu niye söylemedim?'' Söylenmenin de bir faydası yok. Ne olacak benim bu hallerim onu da bilmiyorum. Bir gün bulutların üstündeyim, mutluluktan havalara uçuyorum. Bir gün depresif bir halde, yerimden kalkmak istemiyorum. Yani sizin anlayacağınız saçmalıyorum. Aslında saçmalık da değil, psikoloji. İnsanım ben de. Her gün aynı olamam ki. Bu da çok normal. Bazen düşününce kendimi suçluyorum.
İzlediğimde çok etkilendiğim bir filmden söz edeceğim. Biraz sıkıcı gelebilir sevmeyebilirsiniz. Ben izlerken çok ağladım. Belki de kendimden bir parça bulduğum için etkiledi beni bilemiyorum. Müzisyen bir gencin babasını kaybettikten sonra annesinin üzüntüsünün içinde kayboluşunu ve çocukluk aşkında teselli aramasını konu alıyor. 2017 yılında çekilen romantik dram türünde 1 saat 35 dakikalık bir film. Yönetmeni Nick Naveda Oyuncular : Katherine C. Hughes, Travis Tope, Sam Trammel, Adam Hagenbuch, Michelle Forbes Çocukluk aşkında teselli bulan çocuk sonradan gördüğü davranış biçiminden dolayı çok üzülüyor. Kesinlikle haklı. Kız onunla vakit geçiriyor, çocuk hep kızın yanında, destek oluyor, onun için bir şeyler yapmaya çalışıyor. Dolayısıyla da artık beraber olduklarını düşünüyor. Bir gün onu farklı biriyle görünce kızdan adlığı tepki; ‘’Bunun bir ilişki olduğunu bilmiyordum…’’ Bu duruma Gaslighting diyoruz. Psikolojik ma