Balkabağı Perisi

    Uzun zaman oldu yazmayalı. Bir daha bu kadar ara vermemeliyim. Yazacaklarım birikiyor. Sonra unutuyorum. Bunu da yazmalıyım günlüğüme diyorum o anda. Sonra yok olup gidiyor. Beynimin içinde dans eden harfler kelimeleri oluşturduktan sonra benimle dalga geçer gibi yok oluyorlar. Evet evet yok oluyorlar. Size de oluyor mu? Bakmayın öyle. Yani sizin de kelimeleriniz kaybolup gidiyor mu? Yoksa bu sadece bana olan bir şey mi?   Bazen birisine kızıyorum. Söyleyeceklerimi aklımda tutayım diyorum. Konuşurken o sinirle unutup gidiyorum. Birkaç saat sonra kendi kendime söyleniyorum. ''Bunu niye söylemedim?''  Söylenmenin de bir faydası yok. Ne olacak benim bu hallerim onu da bilmiyorum. Bir gün bulutların üstündeyim, mutluluktan havalara uçuyorum. Bir gün depresif bir halde, yerimden kalkmak istemiyorum. Yani sizin anlayacağınız saçmalıyorum. Aslında saçmalık da değil, psikoloji. İnsanım ben de. Her gün aynı olamam ki. Bu da çok normal. Bazen düşününce kendimi suçluyorum.   

        Bir kavanozun içindeyim. Hayatı seyrediyorum. Çıkmak istemiyorum buradan. Çıkarsam kötü şeyler olacak biliyorum. Nereden biliyorsun? sorusunu duyar gibiyim. Aslında bildiğim bir şey de yok. Sadece  his. Hislerinize güvenir misiniz? Hislerimde pek yanılmam, belki çok az bir yanılma payı olabilir.    Israr etmeyin, çıkmayacağım bu kavanozdan. Baksanıza, kendime kurduğum bu dünyada ne kadar mutluyum. Belki de kendimi kandırıyorum. Kendimi kandırsam da bu benim sorunum. Hem size ne benim küçük aynı zamanda kocaman dünyamdan. Ben iyiyim böyle. Benimle bu kadar ilgilenmeyin. Sizler de kendi dünyalarınıza dalsanıza. O dünyaları bir keşfetseniz kimseyle ilgilenmezsiniz. Bu kavanozun içinde kendime kurduğum hayat benim için çok zor oldu.  Kavanozun içine girdim, sonra da kapağını kapatmaya çalıştım ama şu an o kapak açık. Öyle göründüğü kadar kolay değil bazı şeyler. Sizler kolay olduğunu düşünüyorsunuz. Böyle düşünmekte de haklı olabilirsiniz. Öyle olmuyor. Bir anda verilmiş bir karar